![]() |
Lyndale Robyn
|
zondag 16 februari 2003 Het is zondag en dan zijn er weinig vrijwilligers in het hospitaal. Voor mij betekent dat meer werk in de yards en dus meer contact met de koalas. Weer mag ik Kempsey Carolina voeren. Ik voel mij soms een beetje opgelaten want er zijn vrijwilligers die al langer in het ziekenhuis werken, maar nog nooit een koala hebben gevoerd. Zij komen, doen het werk in de yards en gaan na afloop meteen weg. Als ik ze vraag thee met ons mee te drinken slaan ze dat vriendelijk af. Zij lijken tevreden te zijn met de tijd die ze in het ziekenhuis doorbrengen en dat moet ook gerespecteerd worden. Na Kempsey ga ik naar binnen om de intensive care unit van Lyndale Robyn schoon te maken. Het is erg warm en de kleine Lyndale ligt languit op haar buik op haar boomstammetje. Dat is een foto waard, maar het is verboden te flitsen. Ik wacht tot ze wegkijkt en maak dan een foto. Lyndale is op 7 februari binnengebracht met Chlamydia. Chlamydia is een bacterie die de blaaswand verdikt. Doordat de blaaswand dikker wordt, wordt de blaasinhoud steeds kleiner. De koala blijft echter dezelfde hoeveelheid urine produceren met als gevolg dat de blaas het niet aankan en de urine eruit druppelt. Dit is de reden waarom de ziekte ook wel Wet Bottom wordt genoemd. De koala krijgt inderdaad een natte kont van de lekkende urine. Chlamydia is erg besmettelijk en daarom worden er extra maatregelen in Lyndale's unit genomen. ![]() Tot nu toe was Lyndale Robyn erg nerveus als haar unit werd schoongemaakt. Ze is zelfs al achter Shane aangegaan toen hij haar unit schoonmaakte. Dit is normaal gedrag wanneer ze zich bedreigd voelen en Shane is nu eenmaal luid en nadrukkelijk aanwezig. Maar vandaag laat ook Lyndale zien dat ze mij begint te herkennen. Ik zorg er altijd voor dat mijn bewegingen langzaam zijn en ik praat niet teveel. Zij kijkt mij aan en ik waag het erop. Ik hou mijn neus vlak voor die van haar, wetende dat zij kan bijten als ze zich bedreigd voelt. Lyndale begrijpt kennelijk dat het goed zit. Zij beantwoordt mijn begroeting door haar neusje tegen de mijne aan te drukken en terwijl ze dat doet zie ik haar oogjes knipperen. Je moet dit meegemaakt hebben om te weten wat er dan door je heen gaat. Mijn dag kan in ieder geval niet meer stuk! |