copyright alle foto's op deze pagina: Sylvie van den Bossche |
Sylvie in het Koalaziekenhuis |
|
Vrijdag 24 december Kerstavond vandaag. Voor mij voelt dit niet als Kerstmis moet ik zeggen. Veel te warm! In het ziekenhuis aangekomen was er al tamelijk wat volk aanwezig. Goed nieuws want vandaag wordt er nog een koala vrijgelaten: Pipers's Creek Bumper! Vera mocht mee om hem vrij te laten, zo komen we allemaal eens aan de beurt. Eerste taak: opkuisen van Yard 9, mijn meisjes. Cloud en Bonnie zaten zoals gewoonlijk weer beneden en onze Perch Miracle was nergens te bespeuren. Gisteren had ik haar ook al niet gezien maar anderen wel. Ik heb Cloud moeten wakker maken maar eens ze de melk rook was ze snel wakker! De verse eucalyptus was nog niet gearriveerd dus konden we maar een deeltje van het werk doen, daarna begonnen met het voederen van de schatjes en ondertussen begonnen aan een andere yard. De ster van de dag, voorlopig, was terug Triple M. Deze schat was weer goed aan het rondlopen en het blijft fantastisch om hem dat zien doen. Hij heeft iets kinder-achtig/ hond-achtigs. Een heel rare vergelijking maar ik kan het niet anders verwoorden. Kijk zelf maar eens:
Ocean Bell zat hoog in haar boom dus kon ik haar yard ook opruimen. Ondertussen waren de verse bladeren toe en konden we de yards aanvullen. Vandaag hadden we extra supervisie want er waren wat klachten geweest over de plaatsing van de nieuwe bladeren: niet voldoende in één koker of niet voldoende variatie. Geen probleem want ik heb liever dat ze me controleren dan dat ik iets verkeerd zou doen en het de beestjes ongemakkelijk maak. Na controle bleek alles in orde te zijn. Of course;) Terwijl we allemaal lustig bezig waren, was er precies wat commotie in de buurt van de leave shed. Opeens kwam Cheyne buiten met een koala tussen haar handen en enkele seconden later ging ze richting yard 9 met dit beestje....... kan je het al raden. Wie was er niet te zien deze morgen? Jawel, de ster van het ziekenhuis Perch Miracle! Ze moet in de loop van gisterenavond of deze nacht ontsnapt zijn. Haar naam Miracle doet ze wel eer aan. Wie had ooit gedacht dat deze volledig verbrande koala zou ontsnappen? Barbara, de vrijwilligster die haar in de tijd thuis verzorgd heeft, zal raar opkijken als ze dit hoort na haar terugkeer. Iedereen was erover aan het praten. Toen ze terug op haar Gunyah geplaatst werd, stapte ze gewoon over Bonnie Fire heen, zonder pardon. Arme Bonnie wist niet wat haar overkwam. Mevrouw Miracle klom gewoon de boom in en daar zat ze deze avond nog steeds. Vandaag hadden we ook bezoek. Joyce had haar joey koala Kitty binnengebracht voor een fotosessie! Wat een schatje. Ze is in home-care tot ze op gewicht is en dan kan ze in een yard worden verzorgd. De mensen die voor zo'n koalajong thuis zorgen hebben heel wat te doen! Zo'n koala jong moet dikwijls gevoederd worden, is heel speels en je hebt een extra paar ogen nodig. Maar ze doen het natuurlijk met veel plezier. Het moeilijke is om ze nadien weer af te staan. Ik zou het daar heel moeilijk mee hebben, dat kan ik zo zeggen. Kitty werd gewogen en ze gaat er heel goed op vooruit. Als ze zo verdergaat zal ze binnen enkele weken in het ziekenhuis zitten. 
Amai, zo een klein schatje heeft enkele heel scherpe nagels! Amai, toen ze op de weegschaal zat greep ze naar een van de instrumenten voor Joyce haar terug kon nemen. Ik hield mijn hand op de kist en ze legde haar pootje + nagels op mijn hand. Juist geen bloed. Maar ik klaag niet hoor. Zeker niet. Laat ze maar doen. Het is een goed teken.
De ochtend-shift zat er voor mij op. Ik ben dan eerst een 'goedkoper' internet-café gaan zoeken, internationale telefoonkaart gaan kopen en dan een plons in het zwembad van het caravan park waar ik verblijf! Oh wat had ik dat nodig. Het was gewoon zalig na zo'n plakkerige morgen. Rond half 3 was ik terug in het ziekenhuis en Joyce was teamleader voor de namiddag. Wat was het stil vandaag. Het enige wat we moesten doen was 6 koala's voederen en that's it. De koala's die niet mochten gevoederd worden, moesten wel van natte bladeren voorzien worden dus even alles gaan besproeien. Het is niet alleen voor ons warm! Elke namiddag moet dit trouwens gedaan worden. Ik mocht mijn vriend Mariah Huxley terug voederen. Traag is de boodschap bij hem. Maar hij heeft er zoals gewoonlijk geen enkel probleem mee. Wel deze namiddag toch niet. Naar het schijnt had hij gisteren niet alles opgegeten. Na Huxley was Tractive Golfer aan de beurt. Hm, voor deze jongeman ziet het er ook niet zo goed uit. Sommigen spreken van euthanasie..... nóg een! Toen ik in zijn yard kwam, trapje had klaargezet (dit gebruiken we als de koala iets hoger in de Gunyah zit) deed hij nog niet veel moeite om zich te bewegen. Er was een Walk&Talk aan de gang dus wilde ik dat hij richting de hekken keek, zodat de mensen hem konden bewonderen. Hij bleef met zijn rug naar mij zitten maar wilde wel eten. Dus elke keer deed hij enorm veel moeite en moest hij zijn hoofd enorm draaien om te kunnen drinken, maar liever dat dan hem te moeten verplaatsten. Tegen het einde had hij zich eventjes een klein beetje verdraaid. Veel moeite, maar alles opgedronken. Alle beetjes helpen en hopelijk wordt hij ook beter. Ik blijf hopen. Na deze twee voedingen was er niet veel meer te doen. Enkel nog de was opgehangen en dan nog even wat zitten kletsen. Ondertussen was er een Duitse toeriste toegekomen die een koala wilde adopteren. Carol heeft Vera en mij dan vlug uitgelegd wat er allemaal moet gedaan worden zodat we daar ook van op de hoogte zijn. Ze hebben een ganse map met daarin foto + verslag van elke beschikbare koala. Uiteindelijk is ze gezwicht voor de charmes van Bonnie Fire J Maar das verstaanbaar natuurlijk. Terwijl ik het papierwerk deed, nam Joyce de Nadine (Duitse) even mee naar haar koala. Het was toch heel kalm en zij was in de 7e hemel. Nou ja wie zou dat niet zijn? Niet iedereen krijgt de kans om in de yard te gaan. Ik heb dan nog wat postkaarten gekocht t.v.v. het ziekenhuis (zo moest ik ook niet downtown gaan) en daarna zat mijn dag er op. Morgen is het Kerstmis en dan doe ik terug een dubbele shift. |
