copyright alle foto's op deze pagina: Sylvie van den Bossche |
Sylvie in het Koalaziekenhuis |
|
Woensdag 22 december Pff wat was het warm vandaag.... en de komende dagen nog warmer. Niet alleen wij zien af, ook de koala's en dat was te zien aan hun lighouding. Ledematen gingen naar beneden en hun hoofd werd meestal gesteund door een stukje boom. Koddig om te zien. Toen ik aankwam in het ziekenhuis keek ik eerst en vooral op de deur van de intensieve zorgenkamer.....en zoals verwacht waren de namen van Boofhead en Chocolate verdwenen. Wat een zware dobber! Er was een autopsie uitgevoerd op Chocolate (die er vanuit mijn standpunt als leek er het best uitzag) en haar volledige blaas was aangetast door de ziekte. Deze meid moet inderdaad wel pijn gehad hebben. Dit was niet het enige slechte nieuws van de dag. De bloedresultaten van Crestwood Ryan waren binnen en ook voor hem ziet het er niet goed uit. Hoogstwaarschijnlijk kanker! Dit wil zeggen dat ook hij zal ge-euthanaseerd worden. Amai, een hele dodelijk week voor de inwoners van het ziekenhuis, hopelijk zijn niet alle weken zoals deze. Er waren heel wat vrijwilligers aanwezig deze namiddag. Dat wil zeggen dat we niet teveel werk hadden want iedereen wil wel iets doen. Vandaag had ik twee koala's te voeden: Bonnie Fire :-) en Colonial Mysterie. Maar vooraleer tot de orde van de dag over te gaan was er nog even tijd om foto's te nemen. Aangezien Cloud en Bonnie beneden zaten, heb ik van deze meiden fotomodellen gemaakt. En oh, poseren deden ze met heel veel plezier! Ik dacht dat ik de dames ondertussen allemaal goed uit elkaar kon halen, maar ik was goed mis. Als ze alle drie beneden zitten dan kan ik hen inderdaad onderscheiden van elkaar. Maar anders is het nog tamelijk moeilijk. Perch Miracle en Cloud lijken heel goed op elkaar.
Vera en ik hadden elk één van de Yard 9 dames te voederen. Zo is het ook gemakkelijk om eens wat foto's van ons en de beestjes te nemen. Bonnie Fire had helemaal geen probleem om haar melkje op te drinken. In tegendeel. Zij is een superlieve koala en je kan heel goed zien dat ze gewoon is van mensen rondom haar te hebben. Dit in tegenstelling tot bv. Colonial Mystery. Colonial Mystery was mijn tweede en laatste koala van de dag. Zij is tamelijk mensenschuw (zoals het eigenlijk hoort). Van zodra je te dicht komt, draait ze zich om en wandelt ze naar de andere kant van haar Gunyah. Je kunt ook heel goed zien dat ze rap schrikt en helemaal niet op haar gemak is. Eerder in de week had ik haar inderdaad een mysterie genoemd, maar dit is gewoon de koala's aard!  Ze zijn niet bestemd om constant mensen rondom zich te hebben. Dit veroorzaakt stress, en stress zorgt voor de vreselijke ziekte Chlamydia (o.a.) of wet bottom.
Ze heeft praktisch niets gegeten vandaag. Nee, van zodra ik er met het spuitje aankwam hield ze haar mond dicht of begon ze eucalyptus bladeren te eten. Forceren helpt helemaal niets dus heb ik dan gewoon haar kokers verder opgevuld met water en de eucalyptus natgespoten. Heel belangrijk op een warme dag zoals vandaag. Daarna terug de droge was afgehaald en opgevouwen en nog wat geveegd. Moet ook gebeuren natuurlijk. Er was vandaag terug tamelijk wat volk aanwezig voor de Walk and Talk! Super. De toeristen komen hier echt op af. De plaatselijke bevolking laat het wat afweten, toch wat de bezoeken aan het ziekenhuis betreft. Zij helpen dan bij het geven van de nodige handdoeken, lakens, doen mee aan tombela's en sponsoringen. Velen die hier in de buurt wonen zijn zelf nog nooit naar het ziekenhuis geweest. T-shirt nummer 2 aangeschaft :-) Zoals het er nu naar uitziet zal er komende vrijdag één van de koala's worden vrijgelaten. Ik ga vragen aan Cheyne als ik hier mag bijzijn. Lukt het niet deze keer dan komt het er hopelijk nog eens van de komende weken. Donderdag 23 december Deze morgen kon ik precies niet goed uit mijn bedje komen. Ik had heel graag nog even blijven liggen moet ik zeggen maar de plicht riep natuurlijk. Het ziet en voelt er naar uit dat het weer een hele warme dag zal worden. Amanda was onze teamleader vandaag en Cheyne was ook aanwezig. Ik ben met Maria begonnen aan de opkuis van Yard 4 waar onze vriend Triple M zit. Hij was weer heel actief vandaag. Toen ik verse eucalyptus ging halen, zat hij aan het hekken te wachten. Altijd weer lachen geblazen met deze jongen in de buurt. Maria is dan begonnen aan de opkuis van de yard van Colonial Mystery terwijl ik Triple M zijn ontbijt mocht geven. Het hoeft niet gezegd te worden dat het hem weer goed smaakte. Mijn volgende patient was Tractive Golfer in Yard 7. Zijn melkje smaakte hem ook weer goed en zijn yard heb ik dan alleen mogen opkuisen. Ik ben daar in een grote spinneweb gelopen!!! Jakkes. Je ziet ze niet altijd hangen en zeker niet wanneer je druk bezig bent. Brr ik krijg er nog rillingen van als ik er aan denk. Ik en spinnen gaan zo niet samen! Daarna mocht ik het laatste ochtendmaal gaan geven aan onze Crestwood Ryan! Dat was geen lachertje moet ik zeggen. Deze jongeman weet niet wat hem te wachten staat maar deze namiddag zal hij worden ge-euthaniseerd!! Ik kan je verzekeren dat ik hem met een klein hartje en brok in de keel eten ben gaan geven. Ik weet wel dat het voor hem beter is om zonder veel lijden te mogen gaan, maar toch. Ik heb hem nog even een knuffel gegeven en gezegd dat hij binnenkort mag gaan spelen bij zijn vriendjes Chocolate en Boofhead :-) Cheyne zal ook een autopsie verrichten deze namiddag. Amanda vroeg me of ik dat al gezien had en of ik het wel eens zou willen zien. Ja, maar niet bij Ryan. Als er een autopsie verricht wordt op een koala die ik niet gevoederd of verzorgd heb, dan misschien wel. Mijn hart zou breken moest ik hem daar zien liggen met zijn ingewanden bloot! Zulke dingen moeten ook gebeuren natuurlijk want hoe meer men te weten komt over de koala hoe beter. 
Er was niet alleen slecht nieuws vandaag! 2 koala's werden immers weer vrijgelaten en daar het natuurlijk allemaal om. De ene dicht bij het ziekenhuis en de tweede Staffy aan de andere kant van de stad. Vooraleer tot de bevrijding over te gaan, moet er nog het een en ander gebeuren. Zo werd hem een labeltje door zijn linkeroor geschoten (mannetje; vrouwtjes krijgen dit rechts) met daarop zijn nummer. Wanneer hij een volgende keer binnengebracht wordt, weten ze onmiddellijk wie hij is. Ook werd hij gechipt. Laat ons zeggen dat hij beide handelingen niet leuk vond! Oh nee. Ik had gevraagd of ik er mocht bij zijn en ben dan met Cheyne meegereden. In de auto zat hij wel zo bang als iets maar eens zijn mandje werd opengedaan, duurde het niet lang vooraleer hij boven in de boom zat! Ik heb nog net op tijd één foto kunnen nemen. Snel zijn was de boodschap.
Na de vrijlating was het tijd voor een kopje koffie. Er was ondertussen ook een Duitse freelance journaliste binnengekomen die Cheyne wou interviewen. Na het interview wou ze enkele foto's nemen van ons dus Amanda en ik moesten mee naar buiten. Eerst even gestopt bij Triple M, maar die was aan het slapen en met geen stokken wakker te krijgen. Cheyne mocht doen wat ze wou er was gewoon geen beweging in te krijgen. Amanda en Cheyne zijn dan terug naar binnen gegaan ik mocht haar de meiden van Yard 9 laten zien. Lieve Bonnie heeft haar naam weer eer aangedaan want ze was superlief! Ze kwam direct bij mij, neusje alhier, neusje aldaar, ze nam mijn arm beet (ik aan het smelten van blijdschap natuurlijk) en ondertussen was ze precies constant met haar oogjes aan het knipperen. Hihi. Cloud mocht ook op de foto want zij zat op de andere Gunyah. Perch Miracle was voor de verandering weer niet te zien. Deze meid houdt van hoog en droog te zitten zonder al te veel volk rondom haar. Een wereld van verschil met Bonnieke. Na de fotosessies heb ik dan nog wat was afgedaan en vooraan de stoep wat opgeveegd. Ondertussen waren de meesten al vertrokken en ben ik even met Cheyne naar het bureau gegaan. We hebben afgesproken dat als ik iets wil e-mailen voor de Nederlandse en of Britse website ik het van daar mag doen. Oef want het Internet café is hier super duur. De volgende dagen zal ik het druk hebben. Zowel morgen als zaterdag doe ik de ochtend en namiddag shift. Met Kerstmis zijn de meeste vrijwilligers weg en aangezien ik niets anders te doen heb, doe ik dit met heel veel plezier. |
