copyright alle foto's op deze pagina: Sylvie van den Bossche |
Sylvie in het Koalaziekenhuis |
|
Maandag 10 januari En de voorlaatste dag is ingezet! Ongelofelijk hoe snel het voorbij is gegaan. Nu nog meer genieten van de laatste twee dagen. Je kon duidelijk merken dat de X-mas holidays voorbij zijn, want er was terug een groot aantal vrijwilligers aanwezig. Ik mocht beginnen met Yard 6 waar Kempsey Carolina zit. Toen ik haar begon te voederen waren er net enkele Duitse toeristen toegekomen en heb ik eventjes met hen staan praten over deze meid. Haar melk was al vlug op zodat ik aan haar yard kon beginnen. De nieuwe eucalyptus was al vroeg deze morgen toegekomen dus konden we direct alles in orde brengen. Ondertussen waren alle yards aan iemand toegewezen zodat ik daar niet meer kon aan helpen. Ik mocht dan de lege yards een veegbeurt geven. Er zijn momenteel 4 yards die leeg staan. Dat is natuurlijk heel goed! Hopelijk blijft dit ook zo. Daarna mocht ik Cheyne helpen. Zij ging de nagels van mijn Bonnie Fire knippen! Das een hele gebeurtenis want de koala's zijn bang van het geluid die de slijpboor maakt (te vergelijking met het geluid dat je hoort bij de tandarts). Terwijl zij de klauwen bijsleep mocht ik Bonnie proberen afleiden door haar te voederen. Oh mijn schatje was zo bang van het geluid. Ze was aan het beven en wou constant weglopen. Uiteindelijk besliste Cheyne om maar een poot te doen. Per week zal ze dan een andere poot onder handen nemen. Misschien zal Bonnie het geluid van de boor zo gewoon worden. One day to go....
Dinsdag 11 januari Helaas, de laatste dag is aangebroken. Deze morgen heb ik mijn laptop meegenomen naar het ziekenhuis want enkele van de vrijwilligers hadden een kopie van mijn foto's gevraagd. Ik had er eentje gemaakt voor Cheyne maar zij was spijtig genoeg onverwachts afwezig vandaag. Een van haar dochters was in het ziekenhuis opgenomen: Hopelijk niet te erg natuurlijk. Ik had een cadeautje mee voor iedereen: Ik had een mooie THANK YOU kaart opgesteld voor iedereen EN in een van de winkels hier hadden ze toch wel Belgische Chocolade!! Beiden zijn met open armen ontvangen. Deze morgen had ik wat moeilijkheden om mijn schoenen aan te doen. We moeten gesloten schoenen dragen in het ziekenhuis maar ik ben toch maar op mijn slippers vertrokken en heb mijn schoenen pas ginder aangedaan. De koala tattoo die ik gisteren op mijn voet heb laten zetten is nog wat pijnlijk. Wel, niet zo zeer de tattoo zelf maar wel de plaats er rond. Ik had er moeten aan denken om dit eerder op mijn verblijf te doen. Nu moet ik morgen alles inpakken om richting Sydney te vertrekken en ik kan mijn wandelschoenen niet dragen! Die gaan dus enorm veel plaats innemen in mijn bagage. Bugger! Omdat het mijn laatste dag was mocht ik mijn eigen yard kiezen. Het moet wel niet meer gezegd worden welke ik gekozen heb waarschijnlijk :-) Inderdaad mijn schatten in Yard 9. Deze keer ben ik begonnen met Perch Miracle want Bonnie's melk was nog niet klaar. En je had haar moeten zien. Ze kwam heel dicht bij ons zitten met een gezichtje van: en ik? Zalig om te zien. Nadat Perch alles had opgedronken ben ik dan vliegensvlug om dat van Bonnie Fire geweest zodat ze ook van haar ontbijt kon genieten. Chris was vandaag terug de leaf collecter en het was er aan te zien. Telkens wanneer hij de ronde doet zijn de bladeren fantastisch. Dikke bundels met vele gezonde en volle bladeren. Een plezier om te zien. Sabina moest mij meehelpen in de yard en zij had ondertussen Cloudje eten gegeven. Samen hebben we dan de rest van het werk gedaan. Na Yard 9 mocht ik Tractive Golfer voederen. De dames die zijn yard onder handen namen waren eerst begonnen met het opruimen van een andere yard alvorens hem eten te geven. De arme rakker was aan het rammelen (bij wijze van spreken). Op geen tijd had hij alles op. Daarna heb ik de voortuin opgekuist zodat alles weer mooi lag voor de toeristen. Oh wat ga ik dit alles missen. Van 8 uur 's morgens buiten in open lucht vertoeven, de vogeltjes die rond aan het vliegen zijn, Kookaburra's die aan het lachen zijn als heksen. Ik zal mij enorm moeten aanpassen om weer elke dag achter mijn pc en bureau te zitten.
Rond 3 uur ben ik dan teruggegaan om afscheid te nemen. Ik mocht wel niet werken dus ik licht gekleed, want het was enorm warm, met slippers aan en sarong richting ziekenhuis. Aangezien deze morgen de personen die een kopie wensten van mijn foto's niet aanwezig waren, had ik mijn laptop opnieuw mee. Met pijn in mijn hart ben ik naar ginder vertrokken. Carol vroeg me wie ik wou voederen? Omdat het mijn laatste dag was mocht ik er toch eentje doen. Mijn liefste schat, Bonnie Fire dus. Vlug de schoenen van Carol aangedaan en een schort over mijn hoofd getrokken en ik kon voor de laatste maal mijn meisje gaan voederen. Ze was weer superlief! Dit vergeet ik nooit meer. Nadat ik gedaan had, natuurlijk nog niet direct afscheid genomen. Ik ben mijn fototoestel dan nog eens gaan halen en aangezien Tracey Perch Miracle aan het voederen was, kon zij daarna enkele foto's van mij en mijn girls nemen. Eerst Perch Miracle. Eerst kwam ze heel lief naar mij toe met haar neus en dan: patat! Beet ze in mijn neus! Ze loopt de laatste dagen heel nerveus en kan het niet verdragen dat er iemand aan haar komt. Natuurlijk is iedereen al aan het speculeren. Misschien is ze wel zwanger en zit er een Joey in haar buidel. Enkele weken geleden was er immers een mannetjes koala binnengedrongen in hun Yard EN is mevrouw zelf op stap geweest tot in de yard van Ocean Bell..... misschien wordt dit vervolgd. Dit zal pas een Miracle zijn moest dit het geval zijn. |
