copyright alle foto's op deze pagina: Sylvie van den Bossche |
Sylvie in het Koalaziekenhuis |
|
Vrijdag 7 januari Deze morgen ben ik mooi op tijd toegekomen. In Yard 9 zaten alle meiden terug beneden op hun Gunyah. Ik hoop dat dit de komende dagen ook nog zo zal zijn. Net voor ik ging beginnen, riep Cheyne Vera en mij even bij haar. Ze deelde ons mee dat we vanaf nu enkel nog in de voormiddag kunnen komen. Er zijn op dit moment 4 extra vrijwilligers en niet zoveel koala's in het ziekenhuis. Het is al enkele dagen dat er meer vrijwilligers zijn dan koala's die moeten behandeld worden. Sommige van de vaste vrijwilligers willen niet meer komen juist omdat er niet veel te doen is. Eens wij, de wisselende vrijwilligers weg zijn, rekent het ziekenhuis nog steeds op de vaste werknemers. En als zij wegblijven, zal dit voor problemen zorgen in de toekomst. Ik versta dit probleem wel, maar toch vind ik het spijtig dat ik nu minder tijd kan doorbrengen bij de koala's. Dus vanaf vandaag heb ik enkel nog ochtend shift. Ik hoop maar dat mijn dames dinsdagmorgen allemaal beneden op hun Gunyah zitten. Dinsdagnamiddag ben ik wel nog van plan om afscheid te gaan nemen, ook al kan ik niet werken. Maar eerst was er nog vandaag. Ik ben begonnen met het voederen van mijn liefste meid, Bonnie Fire. Elke dag weer, blijft deze meid mij fascineren. De manier waarop ze hangt, zit, lacht..... Dit is iets dat ik nooit zal vergeten. Zoals gewoonlijk had ze geen enkel probleem om alles op te eten. Sabina was ondertussen begonnen met Cloud zodat ik daarna Perch Miracle voor mijn rekening mocht nemen. Mijn dag kon al niet meer stuk. Nadat we de yard helemaal in orde hadden gebracht ben ik naar binnen verhuisd. Ondertussen waren daar ook enkele heren van één of ander natuurpark toegekomen met een dode Wedge Tail eagle. Deze hadden ze dood aangetroffen en Cheyne moest hier een autopsie op uitvoeren.
Ik was begonnen met het opruimen van Woodstock's ICU. Het was de eerste keer dat ik een ICU van een wet bottom patiënt deed, dus was het weer iets nieuws. De handdoeken die op de Gunyah liggen moeten dagelijks ververst worden. Het liefst witte of toch van een bleke kleur zodat we goed kunnen zien hoeveel urine en van welke kleur de koala verloren heeft. Er is altijd veel meer werk aan zo'n ICU dan de yards. EN warm, pfff. Na het zien van een autopsie van een koala met wet bottom doet het toch pijn te weten dat de meesten het zelfde lot zullen ondergaan. Zeker als ze al in de ICU zitten. Ik hoop maar dat ik mis ben. Ondertussen was de geur ondragelijk geworden in de ICU's. De autopsie van de eagle was al goed gevorderd. Ik ben niet blijven kijken aangezien ik niet gevolgd had van in het begin. Ik ben dan eerst de buitenvloer gaan opvegen. En voor de verandering zijn de meesten onder ons dan aan de koffieklets begonnen. Dit is het moment van de dag waar iedereen gezellig rond te tafel zit of staat en zo hoor je ook verschillende verhalen. Verhalen over het ziekenhuis, koala's en de persoonlijke gebeurtenissen in de anderen hun leven. Dit is ook altijd interessant om te horen. Er was in de loop van de ochtend een telefoontje binnengekomen van een dame die haar beklag deed over een koala die al verschillende nachten heel lawaaierig was in hun tuin en of we konden komen kijken. Enkelen van ons zijn natuurlijk gaan kijken en de koala werd verplaatst naar een bijgelegen bosje. Kijk, dit vind ik nu zo verschrikkelijk. Een persoon die klaagt over het feit dat een koala, die hier al duizenden jaren langer aanwezig is op dit continent dan wij zelf, haar slaap wegneemt. En hoe dit niet langer kan. Dit gaat mijn verstand te boven. Maar zulke mensen zullen altijd blijven bestaan. Zij die van mening zijn dat ze zo veel meer waard zijn en mogen dan levende wezens die hier al zoveel jaren langer leven..... Het was ook superdruk vandaag. Heel veel toeristen die constant een walk & talk vroegen. Als er vrijwilligers zijn die niets speciaals te doen hebben, dan geven zij ook een walk & talk. Carol zei me dat ik dit ook mag doen als ik dit wenste. Ik weet immers meer over de koala's dan de toeristen, ik weet wie in welke yard zit en waarom. Toch heb ik dit niet gedaan. Ik zou het besterven om tegen een grote groep te moeten spreken. Als er een of twee personen voor mij staan, dan wel. Misschien dat ik dit later op de week even probeer. Er was ook een dame binnengekomen die een adoptie wou regelen. 3 koala's die ze als cadeau aan vrienden wenste te geven! Zalig gewoon. Ik heb haar helpen kiezen. Ze wou koala's die in het ziekenhuis verblijven dus dan is de keuze beperkt. Er zijn vele mensen die vragen of Mariah Huxley in het programma zit omdat hij wel een speciaal ventje is. De bult op zijn rug is dus een trekpleister. Hij zit en zal niet in het programma worden opgenomen, juist omdat hij niet te lang meer zal leven. Spijtig maar wel goed om te horen dat mensen zich aangetrokken voelen tot een koala die er erg aan toe is. Haar keuze is uiteindelijk op Bonnie Fire, Cloud en Kempsey Carolina gevallen. Een andere dame heeft dan een koala geadopteerd die terug werd vrijgelaten. Oh, ik ben vandaag dan ook nog even met mijn digitaaltje naar yard 9 gegaan. Sabina was mee dus heeft ze enkele foto's van mij met mijn meiden kunnen nemen. En ook een filmpje. Dit zullen prachtige herinneringen blijven. Hier volgen enkele foto's van my girls and me :-)
|
