|
Mijn debuut als dierenarts assistente
|
|
woensdag 12 februari 2003 Het is woensdag en dus de dag waarop Frank, de dierenarts, zijn vaste ronde maakt in het hospitaal. In de intensive care unit kijkt Frank naar Hamlyn Trista, die al een stuk beter gaat. Hij besluit dat haar bloed opnieuw onderzocht moet worden om te zien in hoeverre de bloedarmoede beter is. Ik blijf in de buurt en zorg ervoor dat ik overal met mijn neus bovenop sta. Nadat Frank weg is houd ik Cheyne in de gaten om te kijken hoe dat bloed afnemen in zijn werk gaat. Cheyne besluit dat ik haar dan net zo goed even kan helpen en voor ik er erg in heb, vangt ze de kleine Hamlyn in een kanvas zak en douwt haar in mijn handen. De truc is om haar niet al te stevig vast te houden want dan zal ze zich juist verzetten. Haar voorpootje wordt uit de zak gehaald, een plekje kaalgeschoren en de huid gedesinfecteerd. Ik zie de blauwe ader lopen en Cheyne vraagt mij er druk op uit te voeren, zodat het bloed er goed uit kan stromen. Hup daar gaat de naald erin. Ik houd mijn hart vast want ik ben panisch voor naalden. Ik verwacht de oorsuizingen die ik kreeg toen ik zelf een keer bloed moest geven, maar er gebeurt niets. 
Hamlyns bloed stroomt in de spuit en Cheyne geeft mij de instructie mijn duim op de wond te drukken zodra de naald eruit wordt uitgehaald.
Was ik blij dat ik mijn handen eerst gesprayd had met desinfecterend middel! Mijn duim stopt het bloeden en dan mag ik de
wond schoonmaken en haar terugzetten op de onderste stam in haar unit. Meteen klautert ze naar boven en kijkt mij aan. Ik
ga met mijn gezicht voor haar staan en verwacht een haal over mijn wang. Maar in plaats daarvan drukt Hamlyn haar neus tegen
de mijne. Cheyne legt uit dat dit in koalataal betekent dat alles goed is. Vlak bij mijn gezicht zie ik Hamlyn's oogjes knipperen,
en ik ben verkocht. Deze koala krijgt een speciaal plekje in mijn hart. Ik ben trots op mijzelf dat ik niet ben flauwgevallen,
maar de kleine Hamlyn Trista is voor mij pas echt de held van de dag. Zij gaf geen krimp toen die naald in haar armpje ging.
|