|
Dougie BJ
|
|
6 februari 2003 Het is vrij rustig in het hospitaal. Er zitten slechts 20 koalas in de buitenverblijven. Normaal gesproken zouden er veel meer koalas opgenomen zijn. Het paarseizoen is net afgelopen en tijdens dit seizoen wordt er nogal om de gunst van de vrouwtjes gevochten. Eerlijk gezegd weten wij niet of de stilte een goed of een slecht teken is. Het kan zijn dat de koalas gelukkig en gezond zijn, maar het kan ook betekenen dat er niet veel koalas meer in en rond Port Macquarie voorkomen. De bosbranden van de afgelopen jaren hebben hun tol geëist, maar ook worden veel bomen omgekapt om plaats te maken voor nieuwbouw. Het meeste werk in het Hospitaal gebeurt 's ochtends als de verblijven schoongemaakt worden. Die middag ga ik terug naar het hospitaal om te kijken wat er dan zoal gebeurt. Pat, één van de Team Leaders, geeft buiten een rondleiding aan bezoekers. Zij staat bij Yard 1, waar Dougie BJ zit. Dougie is in september opgenomen nadat hij door een bosbrand was getroffen. Pat vertelt dat Dougie het heerlijk vindt in "zijn" boom en al in dagen niet meer naar beneden is gekomen. 
Net als Pat weer naar binnen gaat zie ik dat er beweging komt in Dougie. Hij begint warempel naar beneden te klauteren!
"Eerst maar wat foto's nemen", denk ik, "en dan vertel ik Pat wel dat hij beneden is". Briljant, hij kijkt zelfs de camera in.
Als ik Pat vertel dat Dougie uit zijn boom is gekomen, grijpt ze een waszak en schiet als een pijl uit een boog zijn yard in.
Het blijkt dat ze hier al dagen op zat te wachten omdat Dougie voldoende hersteld is om vrijgelaten te worden.
Een dag later wordt Dougie onderzocht om te checken of hij echt helemaal hersteld is.
Ik mag erbij blijven en kan eens mooi zien hoe ze de koalas merken voordat ze uitgezet worden. Gelukkig krijgen ze niet zo'n
afzichtelijk groot oormerk als onze koeien, maar Dougie is evengoed niet blij wanneer zijn merkje door zijn oor wordt geprikt.
Vervolgens krijgt hij nog een microchip onder zijn huid ingebracht met een formaat naald waar ik meteen respect voor heb.
Daarna mag hij weer naar buiten, maar dit keer in een yard zonder boom zodat ze hem zondag makkelijk kunnen pakken als hij wordt vrijgelaten. Dougie snapte er niets van en gaat naarstig op zoek naar zijn boom. Geruime tijd later wordt hij wat rustiger, maar hij is het er nog steeds niet mee eens dat zijn boom weg is. Aan het eind van de middag onderneemt hij een ontsnappingspoging, waarna wordt besloten hem toch maar binnen te houden tot aan zijn vrijlating. Die zondag wordt hij vrijgelaten in het gebied waar hij vandaan kwam. |