 |
Peppermint Park
|
|
donderdag 20 februari 2003 Tijdens de ochtendshift komt een melding binnen van een dame die aan Peppermint Park woont. Peppermint Park is een soort mini-waterparadijs voor kinderen. Het Park wordt door bulldozers met de grond gelijk gemaakt om plaats te maken voor nieuwbouw woningen. In één van de bomen zit een verschrikte koala, zo meldt de bezorgde dame. Shane en ik grissen een mand van de plank en gaan erop af. Al snel zien wij de koala inderdaad hoog in een eucalyptusboom zitten. Het is werkelijk belabberd; het terrein is zo goed als leeggehaald, in het midden staat een laatste stenen dolfijn op een voetstuk, overal zijn werklui in de weer en hun machines maken een ongelooflijk kabaal. 
Als de werklui ons opmerken worden wij het terrein afgestuurd. Shane wordt meteen pissig en zegt dat wij nergens gaan zolang de
koala daar in een onmogelijke situatie zit. Als ze merken dat het ons ernst is krijgen we een veiligheidshelm en een oranje
vest aangereikt. Er wordt wél aan toegevoegd dat wij ver uit de buurt van de boom moeten blijven. Nou gaat het redden van een
koala erg moeilijk als je tientallen meters op afstand staat, dus wij halen onze schouders op en lopen naar de boom. De stam is
gemerkt met gele verf ten teken dat hij omgekapt moet worden.
De kunst om een koala uit een boom te krijgen is niet eenvoudig. Wat je nodig hebt is een bezem op een lange stok. Door de koala met de bezem voorzichtig van bovenaf op zijn koppie te duwen, klautert hij naar beneden. Maar zodra je de bezem verkeerd houdt, klautert hij erover heen en schiet juist verder omhoog. De stok van onze bezem is een aantal meters lang, maar de koala zit te hoog en wij kunnen er niet bij. Ik stel voor om een hoogwerker (cherry picker) in te zetten. Terwijl Shane vanuit de boom het hospitaal belt om dat te regelen, komt de opzichter in een bulldozer op ons afrijden. Zo'n bulldozer maakt best indruk als hij full speed of je af komt, maar ik ben toch echt niet van plan opzij te gaan. Die boom gaat niet om zolang onze koala erin zit! De opzichter heeft echter meer sympathie voor zijn werkschema van die dag. Shane komt de boom uit en vertelt dat er geen cherry picker voorradig is. Het hospitaal gaat nu National Parks en Wildlife Service (NP&WS) bellen omdat die meer gewicht in de schaal leggen dan het hospitaal zelf. Shane houdt de opzichter aan de praat terwijl ik tussen de bulldozer en de boom in blijf staan. Terwijl wij staan te wachten gaat het kappen vlak naast mij gewoon door. Er is zelfs een moment dat ik opzij moet springen om een omvallende boom te ontwijken. Niet echt een veilige situatie, maar toch ben ik vastbesloten; ik ga niet weg totdat ik weet dat de koala veilig is. Ik besluit een geintje te maken en zeg tegen de opzichter dat ik mij desnoods aan de boom vastbind als dat de enige manier is. Shane schiet in de lach, maar de opzichter knapt er niet van op. 
Na een minuut of tien arriveert de man van NP&WS. Hij vertelt de opzichter dat het slechte reclame voor zijn bedrijf is als
hij willens en wetens de koala verwondt door de boom om te kappen. Dat geeft mij het idee om opzichtig foto's te maken. Mijn
rolletje is al vol, maar dat weet de opzichter niet en dus flits ik er lustig op los. De opzichter is niet echt blij maar hij
stemt er uiteindelijk mee in de boom een nacht langer te laten staan. Wij beloven hem dat de koala die nacht een ander plekje
zal opzoeken. Hij zit namelijk in een Blue Gum en die zijn niet geliefd als voedselboom. Aangezien koala's 's nachts op zoek gaan
naar voedsel zal hij hoogstwaarschijnlijk een andere boom opzoeken. Zo niet, dan regelen wij alsnog een cherry picker, zodat
het werkschema niet al te lang in de war raakt. Wij spreken af de volgende morgen om 7 uur terug te komen.
Die middag ga ik om 4 uur terug naar Peppermint Park om te kijken of de opzichter woord heeft gehouden. De boom staat er
ongeschonden bij en de koala zit er nog steeds in.
De volgende ochtend ben ik al om kwart voor zeven terug en inderdaad is de koala in geen velden of wegen meer te bekennen. Niet veel later komt ook Shane aangereden. Als om zeven uur het terrein open gaat treffen wij het diertje in een andere boom aan. Hij heeft het nog steeds niet begrepen want nu zit hij in een reuzenspar en ook die geeft geen voedsel. Wij zijn echter al lang tevreden want de spar is gezond en zal niet gekapt worden. De opzichter is niet aanwezig, maar één van de andere werkmannen komt naar ons toegelopen. Hij lijkt nog blijer dan wij dat de koala veilig is. Hij vertelt zelfs dat hij de week ervoor zélf het hospitaal heeft gebeld over een koala die mank liep. Hij heeft het over Pacific Sam, die inderdaad een week geleden uit deze buurt is opgehaald. De werkman zegt de koala een beetje in de gaten te houden. Wij vragen hem de opzichter namens ons te bedanken voor zijn geduld en medewerking. Op zaterdagochtend ga ik nogmaals terug naar Peppermint Park. De koala heeft de spar inmiddels verlaten. De kans is groot dat hij naar een groep nabijgelegen voedselbomen is verhuisd. |